|
Idzie jesień złotawa, poszarzała już trawa,
Zaczynają się deszcze i słota.
Zawsze wtedy mnie boli, gdy pomyślę o doli
Tych bezdomnych na zimę - o kotach.
Może świat ten ujrzały, kiedy w słońcu był cały
I przyjemnie spać było na dworze,
Lecz wytrzymać się nie da, gdy przychodzi głód, bieda,
A w nieszczęściu ci nikt nie pomoże.
Więc gdy zbliża się grudzień, posłuchajcie mnie ludzie,
Którzy w ciepłych żyjecie mieszkaniach:
Jaki świat by się jawił, gdyby ktoś was pozbawił
Pożywienia i miejsca do spania?
|
Nim śnieg ziemię zaściele, kotu trzeba niewiele:
Kąt spokojny i trochę jedzenia.
Gdy za oknem wiatr huczy, niech spokojnie pomruczy
O tych sercach, co nie są z kamienia.
Chociaż pewnie powiecie, że to jakaś głupota,
Oczywistą wam prawdę przedłożę:
Gdyby każdy na świecie choć jednego wziął kota,
To bezdomnych nie byłoby stworzeń.
Autor: Iwona Wideryńska - październik 2008
|
